Eindelijk naar (t)huis

Het is al een paar dagen geleden maar op 29 februari zijn we vertrokken uit China. 's Ochtends voor de laatste keer met zijn alle ontbeten en de laatste dingetjes ingepakt.
Om half elf verzamelen in de lobby. Nog een groepsfoto en daarna werden we uitgezwaaid door een paar Nederlandse stellen die ook een kindje hebben geadopteerd, maar nog moeten blijven.

In de bus naar het vliegveld viel ik weer in slaap. Mama was een beetje zenuwachtig bij het inchecken, maar dit ging allemaal goed. Na een paar keer ons paspoort te hebben moeten laten zien konden we verder. Lekker een broodje gegeten en daarna mochten we gaan boarden. Er stond een lange rij, maar toen ze ons met buggy's zagen mochten we voor. We moesten met de bus naar het vliegtuig. We hadden wat vertraging, maar uiteindelijk gingen we de lucht in. Ebbe sliep toen al. Ik heb ook goed geslapen in het vliegtuig. Bij mama op schoot. Na een lange reis landden we eindelijk op Schiphol.
Papa en mama wisten niet hoe snel ze het vliegtuig uit moesten. Eerst nog afscheid genomen van de groep. Wat zullen we ze missen.

Daarna naar de bagage. Er werd nog net niet gerend. Eindelijk alles verzameld en toen het grote moment. De schuifdeuren. Wat een gejuich. Er waren spandoeken en ballonnen. En heel veel mensen. Ook voor mij. Dat vond ik erg leuk. Ik heb er van genoten. Ik hoefde helemaal niet te huilen.

Iedereen die er was super bedankt. Het was erg fijn dat jullie er waren.

Daarna nog lekker wat gedronken en met de auto naar huis. Zo als gewoonlijk viel ik weer meteen in slaap in de auto.
Thuis was alweer alles versierd. Papa heeft een mooi bord gemaakt wat in de tuin staat.
Toen werd het me allemaal even teveel en begon ik met huilen. Ik was even niet te stoppen. Toch maar naar bed, waar ik even in mijn eigen nieuwe bedje heb gelegen. Halverwege de nacht mocht ik bij papa en mama liggen. Daar heb ik nog even geslapen.

Het volgende verslag gaat over mijn eerste dagen thuis.