Reis naar de provincie

Op kamer 920 was het vannacht niet stil.'s Avonds hadden mijn papa en mama wederom niet achtereen geslapen. Om twee uur waren zij klaar wakker en hebben gezellig liggen kletsen. Mijn prachtige donkere broer (door opa*, opa's bossebol en door papa, papa's bruine koffie boon genoemd) is het wel gelukt. Toppie :) Mama heeft de spullen die had geordend, netjes over de 3 koffers verdeeld. Met uitzondering van die ene stomme koffer (nee, niet die van mijn toekomstige peettante Linda en peetoom Han...nee het betreft hier gewoon onze eigeste) zijn ze zaterdagochtend weer opgehaald door de bellboys. Twee stellen van de adoptiegroep gingen niet in de bus mee naar het vliegveld, want zij gingen met de trein naar hun provincie. Hier en daar zijn de eerste tranen er geweest bij het afscheid nemen. (Niks mis mee) Wat heeft iedereen ook weer een spannende tijd. Mijn overdracht komt nu wel heeeeeel dichtbij. Paps en mams vinden het zeer ontroerend om jullie reactie's te lezen. Heel lief. Papa begint er soms zelf al heimweetrekjes door te vertonen. Het is maar gelukkig dat we met het internet met elkaar (ook met de andere stellen) contact kunnen blijven houden. Al is het maar met het lezen van hun berichten van de dag.

Op het vliegveld hebben we onze eerste echt "oh..no moment" gehad. Mama was de haarspullen e.d. uit de handbagage vergeten te halen. Mooi daar achtergelaten anders liepen we zo'n vertraging op. Dus als we volgende week terugkomen op het zelfde vliegveld zien we zeker mijn landgenoten met prachtige gestylde kapsels.
Ook het 2de Oh..no moment volgde al snel na de prachtige vlucht naar betere temperaturen. Waar is onze gids Cordelia ? We gingen ervanuit haar op het vliegveld te treffen of iemand met een megabord met wereldkinderen erop. Maar nee !! Na enig moment kwam er een man ons tegemoed met de vraag: Are you Dutch ? Ja de 2 kaaskopjes van papa en mama haal je erna tuurlijk zo uit tussen een menigte chinezen. Maar geluk stond op zijn telefoon onze naam zodat we wisten dat we hem konden vertrouwen. Het was helemaal goed nadat we Cordelia via zijn GSM spraken. We gingen op weg naar het Holiday-inn Hotel wat mega groot is. Het ligt midden in een winkelstraat die we morgen verder gaan ontdekken. Het blinkt er zomaar tussen uit dit gebouw. Deze stad is voor ons nog vreemd. Onze gids Cordelia is super aardig en heeft ons al wat rond geleid. O.a. naar een schoenenzaak voor Ebbe.

Het 3de Oh..nee moment hadden we ook al in the pocket.
15 kadootjes.....veel te veel !!! (Maar moesten we ongeveer van Wereldkinderen meenemen.)
We moesten ze van Cordelia dan ook maar meteen verdelen over 3 groepjes omdat het namelijk maar voor 3 mensen is. Nou ja... no problem toch. Laten ze maar lekker genieten van de Hollandse delfblauwe kado's die we mee hebben genomen.

Daarna noodles gegeten op de kamer en nu lekker uitrusten.